Ξημέρωσε καινούργια μέρα, τπτ διαφορετικό... Μόνο οι σκέψεις που εκεί που πληθαίνουν, εκεί κάπως τις μηδενίζω, κι έρχεται η οργή κι ο θυμός... Σκέφτομαι... Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι γραφτό τους να ζήσουν κάποια πράγματα. Όπως, να βγεις με μια παρέα που να σε γουστάρει γι'αυτό που είσαι, και στα χαζά σου και στα σοβαρά σου. Απλά πράγματα. Ίσως το πιο απλό που μπορεί να ζητήσει κάποιος. Εγώ, έχω συμβιβαστεί ότι δεν θα το ζήσω ποτέ αυτό. Πονάει, αλλά έχω συμβιβαστεί. Η μοναδική φίλη μου μένει χιλιόμετρα μακριά, κατάφερε να ξεφύγει κάπως από τη μιζέρια του χωριού μας. Ζει τη ζωή της όπως θέλει αυτή. Με τους δικούς της όρους, όσο την παίρνει. Εγώ δεν βλέπω να ξεφεύγω τόσο εύκολα. Να έχεις να αντιμετωπίζεις καθημερινά πρόσωπα, που απλά δεν θες να σου μιλάνε. Σαν να μην υπάρχω... Έχω ευχηθεί πολλές φορές να μην είχα γεννηθεί...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου