Yuki no Koe

Ξημέρωσε καινούργια μέρα,  τπτ διαφορετικό... Μόνο οι σκέψεις που εκεί που πληθαίνουν,  εκεί κάπως τις μηδενίζω,  κι έρχεται η οργή κι ο θυμός... Σκέφτομαι... Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι γραφτό τους να ζήσουν κάποια πράγματα. Όπως,  να βγεις με μια παρέα που να σε γουστάρει γι'αυτό που είσαι, και στα χαζά σου και στα σοβαρά σου. Απλά πράγματα.  Ίσως το πιο απλό που μπορεί να ζητήσει κάποιος. Εγώ,  έχω συμβιβαστεί ότι δεν θα το ζήσω ποτέ αυτό. Πονάει,  αλλά έχω συμβιβαστεί. Η μοναδική φίλη μου μένει χιλιόμετρα μακριά,  κατάφερε να ξεφύγει κάπως από τη μιζέρια του χωριού μας. Ζει τη ζωή της όπως θέλει αυτή.  Με τους δικούς της όρους, όσο την παίρνει. Εγώ δεν βλέπω να ξεφεύγω τόσο εύκολα. Να έχεις να αντιμετωπίζεις καθημερινά πρόσωπα,  που απλά δεν θες να σου μιλάνε. Σαν να μην υπάρχω... Έχω ευχηθεί πολλές φορές να μην είχα γεννηθεί...

Μια μάζα από συσσωρευμένο θυμό,  και θλίψη... Αυτό είμαι τις τελευταίες μέρες...  Ένας άλλος εαυτός μου, που δεν γνώριζα ότι είχα...  Ο θυμός ο ήρεμος, όμως, που ανά πάσα στιγμή, μπορώ  να σπάσω τα πάντα γύρω μου... Τρομακτικό... Ευτυχώς υπάρχει πάντα η διέξοδος που λέγεται μουσική.😄 Με συνοδεία αλκοόλ! Ιδανικός συνδυασμός! Cheers! 🍻

Πρώτη ανάρτηση στο μπλογκ, που μάλλον θα είναι κάτι σαν σκόρπιες σκέψεις και συναισθήματα. Αποφάσισα να το ξεκινήσω, σαν διέξοδο από τις διάφορες σκέψεις, και ίσως βοηθήσει, ίσως όχι. Ίσως το κρατήσω, ίσως όχι... Ίσως να είναι η πρώτη και τελευταία ανάρτηση αυτή... Γιατί είμαι και σταθερός χαρακτήρας... 😄 Θα δείξει στην πορεία. Δε με νοιάζει αν το διαβάσει κάποιος, το κάνω προσωπικά για μένα και μόνο.